Szczera, bezlitosna, w żaden sposób nieupiększona opowieść o życiu bez zahamowań - opowiedziana przez byłego prezydenta jednego z najbardziej oczernianych i niezrozumianych klubów motocyklowych w Ameryce. Gdy Ruben Cavazos o świcie przebierał się, nie był już technikiem tomografii komputerowej w Medical Center Uniwersytetu Południowej Kalifornii (USC). Stał się znanym, a w wielu przypadkach i budzącym respekt, jako Doc, międzynarodowy prezydent Mongols - najszybciej rozwijającej się i uważnie obserwowanej organizacji tego typu w Stanach Zjednoczonych. W rzeczywistości Mongols to ściśle związana grupa braci oddanych swojemu klubowi, swoim braciom z Mongols i swojej wolności. Żyją, aby cieszyć się życiem, imprezować i podróżować po otwartych drogach. I przede wszystkim domagają się szacunku. Kiedy są zbyt mocno naciskani, Mongols jednoczą się i naciskają z powrotem. Spytaj tylko Hells Angels, ukraińską mafię, meksykańską mafię i rząd Stanów Zjednoczonych - wszyscy próbowali sprawdzić, jak bardzo Mongols są zdeterminowani. W Szanuj wyjątkowych, nie bój się nikogo Doc po raz pierwszy gotów jest podzielić się opowieściami o nieustającej walce Mongols o przetrwanie i dobrobyt pomimo wszystkiego - często w obliczu okrutnej przemocy. Ruben "Doc" Cavazos był międzynarodowym prezydentem Klubu Motocyklowego Mongols aż do końca 2008 roku, kiedy władze aresztowały około sześćdziesięciu członków klubu. Ruben Cavazos jest przetrzymywany bez prawa do kaucji i oczekuje na proces w związku z zarzutami o wymuszenia. Mieszka w Kalifornii. Uwaga autora: Nazywam się Ruben Cavazos. Wszyscy mówią na mnie Doc, możecie tak samo. Mam pięćdziesiąt jeden lat i jestem byłym prezydentem narodowym - w zasadzie można powiedzieć międzynarodowym prezydentem - klubu motocyklowego Mongols. Nazywano nas najbardziej brutalnym sprzecznym klubem motocyklowym w Ameryce i przypisywano nam wiele innych określeń, z których większość to wytwory fantazji tandetnych filmów. Te fantazje mają dużą moc. Ale prawdą pozostaje, że my, Mongols, nie padamy na kolana i nie udajemy martwych. Nie chowamy ogona między nogi. Mogę z dumą powiedzieć, jako Mongol i jako Amerykanin, że te barwy nie uciekają. Stawiamy czoła wszystkim przeciwnościom. Kiedy jesteśmy atakowani, bronimy siebie nawzajem i naszej wspólnoty, i to sprawia, że stajemy się celem zarówno dla przestępców, jak i dla prawa. Z tego rodzą się bardzo napięte sytuacje. W moim życiu doświadczyłem i uczyniłem rzeczy, które mogą wydawać się wam niewiarygodne. Chcę wam o nich opowiedzieć. I chcę też opowiedzieć o sobie. Wsiądźcie ze mną na chwilę na przejażdżkę, a potem wyrobicie własne zdanie.