Zabójstwo Simony Monyovej dotknęło najbardziej jej najbliższych, ale także jej przyjaciół i czytelników. Po tym, jak zaczęły krążyć liczne spekulacje i celowo rozpowszechniane informacje, chcieliśmy przybliżyć Simonę tym wszystkim, którzy by tego chcieli, taką, jaką naszym zdaniem naprawdę była. Gdyby jej życie toczyło się według zwykłych reguł, być może sama kiedyś, jako stara i odnosząca sukcesy pisarka, napisałaby pamiętnik. My mogliśmy zebrać tylko urywki wspomnień o chwilach z nią, które powinny ułożyć się w mozaikę ukazującą przebieg życia Simony aż do ostatniego dnia, kiedy to została zaskoczona nożem przez swojego męża. I chociaż wiemy, że miała wady, na zawsze pozostanie dla nas wspaniałą mamą, córką i siostrą, wierną przyjaciółką, zabawną i wrażliwą autorką powieści, których fabuły często inspirowały się prawdziwymi wydarzeniami, nieświadomie dla wielu. Gdybyśmy o tym wiedzieli, jej książki mogłyby nas może wcześniej ostrzec. Oby przynajmniej ta książka zasugerowała między wierszami, że miłość i zaufanie mogą być czasem niebezpieczne i że kochać należy na życie. Nie na śmierć. Podziękowania autorki tej książki, Jiřiny Veselé, należą do wszystkich, którzy wspominali Simonę Monyovą, mimo że ich ból był wciąż świeży. Podziękowania rodziny kierują się do autorki, która starała się nic nie zniekształcać, oraz do fotografa Jefa Kratochvila za zdjęcia Simony.