Opowieść kurdyjskiego lekarza, który szukał Boga i odnalazł Siebie. Sukces zawodowy, rodzina, dzieci - tego wszystkiego osiągnął kurdyjski chłopiec Jakub Nabi dzięki swojej pracowitości i woli. Swoją trudną drogę do celu opisał Jakub Nabi w swojej pierwszej książce Moga. Droga nie była łatwa. Musiał iść na kompromisy, przeżyć szok kulturowy, nauczyć się nowego języka. Często trafiał w absurdalne sytuacje, dla nas często zabawne. Ale dał radę i mógł napisać swojej mamie tam daleko w Kurdystanie: „Mamo, twój Zerin jest lekarzem!” Ale co było dalej? O to właśnie czytelnicy pytali autora. Czy naprawdę udało mu się żyć szczęśliwie w obcym kraju, czy jest szczęśliwy, gdzie tak naprawdę należy, gdzie jest jego dom? Po kilku latach postanowił napisać kontynuację, by odpowiedzieć na te pytania nie tylko swoim czytelnikom, ale i sobie: „Miałem dwa powody, by napisać swoją drugą książkę. Pierwszym był zainteresowanie wielu ludzi, którzy przeczytali książkę Moga, chcieli wiedzieć, co dalej, choć wielu z nich zna mnie osobiście i wiedzieli, jak jest. Drugim, dla mnie chyba ważniejszym powodem, było pomóc samemu sobie, ponieważ z mojej winy w życiu znalazłem się w bardzo trudnej sytuacji, gdy zagrożone było moje istnienie. Nieprzemyślanym i nierozważnym podejściem do życia dosłownie wykoleiłem się ze ścieżki szczęśliwego życia. Trafiłem do doliny zwanej nieszczęściem. Tam, gdzie Wszechświat pokazuje swoją twarz: oko za oko, ząb za ząb. Tam, gdzie człowiekowi wraca wszystko, co uczynił. Tam, gdzie ból jest niewytłumaczalny, a jedynym prawdziwym lekarstwem na pełne uzdrowienie jest Uświadomienie sobie Siebie. Uświadomienie, które prowadzi do Pokory. Przeszedłem okres życia, w którym nie znałem znaczenia słowa Pokora. Pomimo wszystkiego, co przeżyłem od wczesnego dzieciństwa aż do niedawna, wciąż nie rozumiałem, co to znaczy być pokornym. Wszechświat czy Bóg lub siła nadprzyrodzona, cokolwiek by to nie było, porządnie mi to przypomniały. Nic mi nie wybaczył. Po prostu oddał mi wszystko, co wysyłałem w stronę Wszechświata, zarówno dobre, jak i złe.” „Musiałem przejść przez piekło, żeby odnaleźć samego siebie.”