„Mówi się, że sensem życia jest bycie szczęśliwym. Moim złym decyzjom w latach 90. zawdzięczam, że sam pozbawiłem się tego szczęścia, spędzając najpiękniejsze lata mojego życia w zimnej więziennej celi, przeważnie w samotności. Mimo to nigdy nie traciłem siły, by iść dalej, nawet gdy na sądzie w Preszowie usłyszałem wyrok dożywocia. To nie szczęśliwe chwile uczyniły mnie w życiu silnym, lecz te smutne i trudne. Musiałem w ciągu tych dwudziestu pięciu lat spędzonych w więzieniu pokonać wiele smutnych chwil i ciężkich przeszkód, i to właśnie one popychały mnie naprzód i czyniły silniejszym. Pozwolę sobie jednak powiedzieć, że nie każdy potrafi przezwyciężyć takie przeszkody, dlatego niech ta moja historia będzie przestrogą dla młodych ludzi, którzy powinni mieć na uwadze, jeszcze przed podjęciem tak złej decyzji wejścia na drogę przestępstwa, że konsekwencje takiej decyzji są bardzo surowe i nieodwracalne i nie pomoże nawet płacz...“

„Celem tej książki nie jest usprawiedliwianie moich zbrodni, których dopuściłem się w latach 90., ani wybielanie mnie z tych czynów. Sam po siedemnastu latach milczenia postanowiłem przyznać się do mojej mrocznej przeszłości. Od tego czasu minęło kolejnych dziesięć lat. Ta książka daje czytelnikowi inny punkt widzenia. Prezentujemy w niej przegląd faktów i dowodów na to, jak daleko byli zdolni posunąć się ci, którzy mają zapewniać każdemu obywatelowi w tym państwie prawo do sprawiedliwego procesu. Tą książką dajemy czytelnikowi także obraz tego, jak niektórzy śledczy i prokuratorzy, którzy zajmowali się moimi sprawami, postawili się w roli sędziów, gdy z morderców uczynili świadków…“

„Najbardziej żałuję, że nie spóźniłem się na ten pociąg, który zawiózł mnie do zorganizowanej przestępczości.“

- Mikuláš Černák