Roza Šaninová, której wspomnienia trafiają teraz w ręce czeskiego czytelnika, należała do najsławniejszych sowieckich snajperek podczas drugiej wojny światowej. Na froncie zasłynęła nie tylko dzięki wyjątkowej odwadze - została odznaczona jako jedna z nielicznych sowieckich wojenniczek Orderem Chwały II i III stopnia - ale także dzięki swojej niezaprzeczalnej urodzie, którą sowiecka propaganda szeroko wykorzystywała w licznych periodykach wojennych, znacząco wpływających na młode pokolenie w popieraniu wysiłku wojennego. Autorka była także znakomitą snajperką, która według nieoficjalnych zapisów miała na swoim koncie 75 lub 76 zabitych wroga i razem z dwiema innymi młodymi kobietami tworzyła grupę nazwaną Uciekająca trójka. Roza była jedną z około dwóch tysięcy snajperek, które Sowieci wyszkolili podczas wojny w swoich ośrodkach szkoleniowych i które według nieoficjalnych danych miały zastrzelić ponad jedenaście tysięcy Niemców. Ponad 250 młodych dziewcząt, w tym Roza, zapłaciło za swoje bohaterstwo życiem. Wspomnienia Rozy Šaninové, które obejmują jej służbę od października 1944 roku do jej śmierci w styczniu 1945 roku, kiedy to wraz z innymi żołnierzami i żołnierkami brała udział w wyjątkowo ciężkich walkach na Białorusi, w krajach bałtyckich oraz podczas wielkiej sowieckiej ofensywy we wschodnim Prusach, są świadectwem nie tylko jej odwagi, ale także rozpaczy i rozdarcia, których doświadczała, warunków i pozycji kobiet-żołnierzy w armii sowieckiej oraz jej miłości, przyjaźni i rozczarowań surowym życiem na froncie. Z pamiętnika wynika, że Roza była bardzo wrażliwą i utalentowaną dziewczyną, przejawiającą duże zainteresowanie literaturą, sztuką i nauką, która zginęła mając zaledwie dwadzieścia jeden lat w zaciętych walkach pod miastem Znamenskij w obwodzie królewieckim.