Hana Pawła Taussiga, który w Czechach zyskał rozgłos jako Chłopiec, który przeżył marsz śmierci, bardzo żywo przenosi czytelnika w lata pięćdziesiąte, do Państwowego Wydawnictwa Beletrystyki, gdzie młoda Hana z powodu splotu okoliczności zaczyna pracę jako dostarczycielka. Paweł Taussig jako pamiętnikarz, który w tym czasie pracował w podobnym zakładzie, dokładnie oddaje atmosferę i wydarzenia w przedsiębiorstwach państwowych pod rządami (lub harcami) szefów o specyficznym usposobieniu, ujawniając zasady (nie)funkcjonowania wydawnictwa, a pośrednio całego ustroju państwowego.

Prezentuje w ten sposób bardzo udaną scenkę z tamtego świata pełną ówczesnych powiedzonek i aforyzmów, zapisaną lekkim i barwnym językiem, który zrozumieją nawet ci, dla których tamte czasy są już bardzo odległe. Ta absurdalna opowieść o absurdalnych czasach jest równocześnie bardzo ludzka, prawdziwa i smutna, ale też niezwykle zabawna, gdy ironia i sarkazm płynnie przeplatają się z czystym humorem, który szczerze rozśmiesza czytelnika. Odpowiednie środki językowe harmonizują z barwnymi i plastycznymi postaciami, dzięki czemu cała historia ma dynamikę.

Młodość i optymizm Hany stoją w rażącym kontraście do ówczesnej dramatycznej sytuacji, kiedy i ona osobiście musi zmierzyć się z wielkim wstrząsem w życiu - przymusowym odejściem ze szkoły i pozornie bezduszny zatrzymaniem ojca; jej naiwność wchodzi w konflikt z przebiegłością i intrygami „kadrówek”.

Mimo to Hana nie jest tylko opowieścią o epoce, jak mogłoby się wydawać, lecz historią człowieka, w którym tamte czasy się odbijają i który, czy tego chce, czy nie, przez nie się zmienia.