Historyczna powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach i życiu słynnej austriackiej skrzypaczki Almy Rosé. Jej odwaga uratowała niezliczone życia i dała nadzieję tym, którzy już zapomnieli, co to słowo znaczy… W Oświęcimiu każdy dzień jest walką o przetrwanie. Alma ma na ręce wydziarany jasnoniebieskim atramentem numer 50381 i, odcięta od swoich bliskich, jest wraz z tysiącami innych wciśnięta w labiryncie drutu kolczastego. Codziennie ludzie znikają i nikt ich już nigdy nie zobaczy. Tragiczna rzeczywistość nie mogła być bardziej odległa od wcześniejszego życia Almy. Jako uznana skrzypaczka zachwycała publiczność, ale gdy naziści zaczęli się rozprzestrzeniać po Europie, żadna sława jej nie ocaliła… Kiedy komendantka żeńskiego obozu mianuje Almę dyrygentką obozowej orkiestry, która gra więźniom zmierzającym do pracy i wysokim oficerom SS, Alma początkowo odmawia: „Mogą mnie zabić, ale nie zmuszą mnie do grania.” Wkrótce jednak zdaje sobie sprawę, jaką moc niesie to stanowisko: może zapewnić głodującym dziewczynom dodatkowe racje jedzenia i uratować wiele z nich przed śmiercią. W ten sposób Alma spotyka także Miklósa, utalentowanego pianistę. Otoczeni rozpaczą odnajdują radość we wspólnych próbach, tajnych wiadomościach i koncertach, które grają ramię w ramię, modląc się, by cierpienie kiedyś się skończyło. Ale w Oświęcimiu nawet powietrze, którym oddychają, jest przesycone utratą, a jedyną pewnością jest tragedia… Czy ich miłość w tak rozpaczliwym miejscu może przetrwać?