Miasteczko Auvers-sur-Oise, dziś na obrzeżach Paryża, 27 lipca 1890 pod wieczór. Chwiejący się Vincent van Gogh wraca z pola, gdzie zwykle maluje. Tym razem jednak coś jest nie tak. Potyka się i trzyma się za brzuch, śmiertelnie ranny. Wraca do swojego pokoju w gospodzie pana Ravouxa, gdzie dwa dni później, w obecności swojego brata Thea, umiera.

Słowami Vincenta „zraniłem się na polu…” wszyscy rozumieją, że próbował popełnić samobójstwo, i tak też zostało to zanotowane dla kolejnych pokoleń. Ale czy rzeczywiście tak było? Marianne Jaeglé proponuje zaskakująco inną perspektywę: co jeśli znany malarz nie próbował się zabić? Co jeśli został postrzelony?

Powieść biograficzna Vincentův poslední obraz, oparta na badaniach uznanych historyków Stevena Naifeha i Gregory’ego White’a Smitha, rekonstruuje ostatnie dwa lata życia van Gogha i podobnie jak film Kochając Vincenta z 2017 roku podważa utrwalone teorie dotyczące jego tragicznego końca.

Marianne Jaeglé nie podaje jednak suchego spisu wydarzeń; przeciwnie, ukazuje czytelnikowi zarówno zewnętrzne okoliczności życia Vincenta, jak i intymny wgląd w jego duszę. Czytelnik staje się Vincentem, odczuwa jego krzywdy i niezrozumienie, przeżywa jego ekstazę - czy to z barw nieba, pól, kwiatów czy południowego słońca, czy z autentycznych drobiazgów codziennego życia. Autorce udaje się przy tym mimowolnie opisać najważniejsze dzieła van Gogha - kilkoma słowami potrafi ucieleśnić słynne obrazy wraz z ich pierwowzorami.

Tak samo prosto oddaje choćby skomplikowaną relację Vincenta z Paulem Gauguinem, który przez kilka tygodni mieszka z nim w jego żółtym domu w Arles, lecz ostatecznie nagle odjeżdża i zawodzi wszystkie Vincentowe nadzieje związane ze wspólną pracą i stworzeniem szkoły malarskiej.

Nowe spojrzenie na powszechnie znaną historię stanowi przełom w postrzeganiu osobowości słynnego malarza. Burzy obraz szaleńca z odciętym uchem i ukazuje Vincenta van Gogha jako wrażliwego, nieśmiałego, aspołecznego człowieka - wyjątkowego geniusza, artystę niezrozumianego przez swoją epokę i osamotnionego w społeczeństwie pełnym uprzedzeń.