Otto Kretschmer walczył w wojnie tylko od września 1939 do marca 1941, a mimo to stał się dowódcą okrętu podwodnego o najwyższym wyniku w tonach zatopionych statków - zatopił 47 jednostek o łącznej pojemności 274 333 ton. Ten autorytatywny życiorys szczegółowo opisuje jego osobistą historię i karierę oficera marynarki od 1 kwietnia 1930, kiedy jako kandydat na oficera wstąpił do niewielkiej marynarki Republiki Weimarskiej, aż do 1970 roku, kiedy odszedł na emeryturę jako admirał marynarki wojennej Republiki Federalnej Niemiec. Kretschmer został przyjęty do rodzących się sił okrętów podwodnych Hitlera w styczniu 1936, a pierwsze dowództwo powierzono mu w październiku 1937 na okręcie U-23. Po raz pierwszy wyruszył nim do walki w 1939 roku. Na wiosnę 1940 przekonał o swoich umiejętnościach na polu bitwy i został przeniesiony jako kapitan na nowy i znacznie potężniejszy okręt U-99. Na jego pokładzie stał się podczas bitwy o Atlantyk jednym z asów okrętów podwodnych nazistowskich Niemiec, aż do momentu, gdy jego okręt w dramatycznej nocnej walce w marcu 1941 został zatopiony, a on wraz z większością załogi wzięty do niewoli. Kretschmer był pionierem nowej taktyki i w walce udowodnił, że najlepszym sposobem, by okręt podwodny odniósł sukces przeciw konwojowi, jest najbardziej śmiały - zaatakować nocą i wynurzony. Oprócz umiejętności wojskowych wyróżniała go typowa pruska powściągliwość, dzięki której od rówieśników zyskał przydomek "Cichy Otto". Ten życiorys w pełni opisuje wojenne osiągnięcia Kretschmera, przedstawia najdrobniejsze szczegóły każdej jego bojowej wyprawy i łączy to wszystko z wglądem w jego nieco tajemniczą osobowość. To fascynująca opowieść o jednej z najważniejszych postaci i jednej z kluczowych kampanii II wojny światowej.