Tom wspomnień Anny Rebandel-Soleckiej o przeżyciach z Powstania Warszawskiego – jako sanitariuszki i łączniczki batalionów „Parasol” i „Kiliński” – przynosi relację młodej warszawianki, która przechodzi szlak walk z Woli na Stare Miasto, doświadczając dramatycznie (wręcz tragicznie) doli i niedoli powstańczej, a także dziwnych i tajemniczych przeżyć osobistych.

Czystość i moc młodych serc, powstańcy przeciwstawiają butnej, zmechanizowanej, odczłowieczonej przemocy – bezdusznemu, zbrodniczemu ordnung, które swe nieludzkie oblicze objawiło już w pierwszych dniach wojny. Jemu to właśnie Powstanie rzuciło swe nieustępliwe Nie.