Temperatura odczuwalna mogła osiągnąć minus sto stopni, ale nawet to ich nie powstrzymało. Grupa ośmiu himalaistów w 1967 roku postanowiła odbyć zimowy pierwszy wejście na najwyższą północnoamerykańską górę Denali, znaną jako Mount McKinley. „Sto stopni poniżej zera” Arta Davidsona to prawdziwa wspinaczkowa klasyka! Opowieści zdobywców niedostępnych biegunów i dzikich miejsc naszej planety na pierwszy rzut oka wydają się proste. Przybyli. Wdrapali się na szczyt. Wrócili ze sławą i odznaczeniami. Jednak wyprawa to żywy organizm. Przepełniony przyjaźnią na życie i na śmierć, nieufnością, urazami, złością i niekończącym się przywiązaniem. A wszystko to potęgują sytuacje na krawędzi życia. Nie inaczej było podczas zimowego pierwszego wejścia na słynną alaskańską górę Denali w 1967 roku. Grupa ośmiu mężczyzn podjęła się projektu, który od samego początku skazany był na niepowodzenie. Jak oprą się zimie, wichrom i braku tlenu na wysokościach powyżej 5000 metrów? Jak poradzą sobie, gdy temperatura odczuwalna spadnie do minus stu stopni, a oni zostaną uwięzieni w masywie lodowym? Nikt przed nimi nie doświadczył najwyższych grani Ameryki Północnej w zimowym zmierzchu. Nikt nie wiedział, jak niskie mogą być temperatury ani jak przenikliwa będzie zima, gdy zacznie wiać wiatr. A teraz mieli przekonać się o tym na własnej skórze. „Sto stopni poniżej zera” Arta Davidsona to nie tylko książka uczestnika wyprawy, który znał dobrze każdego z jej członków. To także książka reportera, który patrzy na wszystko z perspektywy czasu i wraca do miejsca wyprawy poprzez dzienniki oraz rozmowy ze swoimi wspinaczkowymi kolegami. To także bezpośredni i szczery zapis jednej szalonej ekspedycji, która doświadczyła wszystkiego - od euforii, przez nienawiść, aż po śmierć. Książka „Sto stopni poniżej zera” ukazuje się w przekładzie Ivany Krekáňovej.