Miłość kwitnie nie tylko w każdym wieku, ale i w każdym otoczeniu. Nic więc dziwnego, że znalazła drogę także do komnat królowych - jednak w tym przypadku chodziło o miłość do innego mężczyzny niż król. Małżeństwa zawierane z powodów politycznych lub z egoistycznych pobudek osób trzecich były z góry skazane na niepowodzenie. Niejednorodne związki między ludźmi, często przepaścistie różniące się charakterami oraz uczuciowymi czy cielesnymi potrzebami, wręcz prosiły się o niewierność. "Nie upłynie godzina, bym nie zapragnęła twojej śmierci i nie życzyła ci sznura...," napisała na przykład zadumana Małgorzata Luiza do męża w roku 1680. Jednak w przypadku cudzołóstwa częściej czekała śmierć kobietę i niejedna królowa za swoje miłosne wzloty rzeczywiście zapłaciła życiem. W końcu angielski król Henryk VIII nie wahał się stracić od razu dwóch żon. Z drugiej strony znalazły się też przewidujące i silne władczynie, które przeforsowały swoje. Gdy portugalska królowa Maria Franciszka rozpoczęła romans ze szwagrem, dworzanie bili im brawo, ponieważ frakcje polityczne miały w ten sposób możliwość pozbycia się impotentnego króla Alfonsa. Z Katarzyny Wielkiej wprawdzie poddani szydzili z powodu jej młodych kochanków, nikt jednak nie miał interesu zrzucić jej z tronu, gdyż Rosja za jej panowania prosperowała. Autorka lekkim piórem i wieloma barwnymi detalami opisuje losy kobiet, które choć żyły w bogactwie, mogły pozwolić sobie na wystawne suknie i najszlachetniejsze przysmaki, rozkoszować się w okazałych pałacach, spacerować po wspaniałych parkach i korzystać z hucznych rozrywek, a mimo to często cierpiały z poczucia, że ich życie jest puste. Pragnęły miłości i zrozumienia w atmosferze obojętności i chłodnej wyrachowanej kalkulacji.