„Jako mały chłopiec marzyłem, że zostanę piłkarzem Realu, najlepszego klubu na świecie. To, że stałem się jego częścią, jest echem mego serca. Dla tego klubu i jego herbu oddałbym życie!”

„Hala Madrid”, czyli „Niech żyje Real i Estadio Santiago Bernabéu”, mógłby Kylian zawołać po dwunastu latach, kiedy to w wieku trzynastu lat wraz z ojcem Wilfriedem pojechał do świątyni Realu po autograf swojego idola Cristiano Ronaldo. Dziś ma w najsłynniejszym klubie świata pięcioletnie zaangażowanie o łącznej wartości 250 milionów euro.

Mbappé, chłopak z paryskiego przedmieścia Bondy, w ciągu tych dwunastu lat dzięki swojej wrodzonej szybkości przebył wielką drogę. Zasłużenie zyskał metaforę i miano „Europejskiego Pelé”. To, co najlepszy piłkarz współczesności dokonał na Mistrzostwach Świata 2018 w Rosji, przed sześćdziesięciu laty na turnieju w Szwecji pokazał tylko najsłynniejszy Brazylijczyk. Wówczas jako siedemnastolatek zdobył sześć goli i zapewnił Canarinhos pierwszy z pięciu tytułów mistrza świata. Kylian powtórzył to w wieku dziewiętnastu lat i czterema trafieniami pomógł Francji w zdobyciu drugiego Pucharu Świata. Na kolejnym mundialu w Katarze 2022 dorzucił kolejne osiem (!) goli, jednak Les Bleus ulegli dopiero w porywającym finale (3:3, karne 2:4) Albiceleste Messiego. Kylian zdobył w nim hat-tricka i kolejnego gola w rozstrzygnięciu, ale nawet ten bohaterski wyczyn strzelecki nie wystarczył do złota.

Mbappé - w wieku dwudziestu pięciu lat - mistrz i wicemistrz świata oraz oczywisty następca piłkarskiego tronu, spadkobierca właśnie Lionela Messiego i Cristiano Ronaldo, dwóch geniuszy, którzy wyprzedzili naszą epokę i pobili wszelkie możliwe indywidualne rekordy. Tylko trzech tytułów mistrza świata Pelé nie zdobył. „Król pozostaje królem. Pelé pisał historię futbolu, a ja staram się stworzyć własny ślad” - oświadczył Kylian. A piłkarskie piętno Mbappé jest niesamowicie wyraźne: w młodej karierze zapisał około 330 goli, przewyższając Cristiano i Lionela, którzy w jego wieku mieli gdzieś około 200!

Jakie cechy czynią Kyliana absolutnie wyjątkowym? Przede wszystkim prowadzenie piłki i znakomita technika w oszałamiającej prędkości, błyskawiczne zwody i precyzyjny strzał. Przypomina geparda z piłką; po Cristiano to właśnie on stał się najszybszym piłkarzem, osiągając imponującą prędkość 36 kilometrów na godzinę, przy czym znakomita technika nawet w sprincie jest u niego oczywistością. Donatello - jak na początku w szatni Paris Saint-Germain nazywano go ze względu na pewne podobieństwo do żółwia ninja - jest nie do zatrzymania, chyba że obrońcy użyją niedozwolonego zagrania, co jako jedyna możliwość w rozpaczy zdarza im się dość często. Gdy Kylian przejmie piłkę, staje się jak Leonardo DiCaprio w filmie „Złap mnie, jeśli potrafisz”.

Co lub kogo geniusz pochodzenia kameruńsko-algierskiego uważa w piłce za najcenniejsze? „Wybrałbym lewą nogę Messiego, prawą Neymara, mentalność Ronaldo i klasę Buffona. Łączy nas ambicja, wiara, że jeśli dam z siebie wszystko, nic nie jest niemożliwe. Nie chodzę po klubach, nie interesuje mnie życie nocne. Całkowicie koncentruję się na piłce. Na tym, jak osiągnąć najwyższy możliwy poziom.” Jak widać, Mbappé ma świetne wzorce i motywację. Sądzę, że jego ambicje nie zmieniła też sytuacja, gdy latem 2022 roku oprzeć się ofercie Realu Madryt i pozostał w Paryżu. Filozoficzne pytanie brzmi, czy powinien był zrezygnować ze swojego marzenia i czy nie powinien wtedy naprawdę stać się członkiem Białego Baletu, jak zawsze pragnął? „Zawsze to była trudna decyzja. Nie miałem problemu z presją, żyję z nią od czternastego roku życia. Wszyscy wiedzieli, że chciałem odejść już w zeszłym roku. Byłem przekonany, że wtedy był to najlepszy wybór. Teraz sytuacja jest inna - zarówno pod względem sportowym, jak i osobistym. Dorastałem we Francji, zawsze tu mieszkałem. Odejście nie byłoby właściwe. Zmienił się też projekt sportowy. To skłoniło mnie do pozostania, myślę, że moja paryska historia jeszcze się nie skończyła. Wierzę, że w Realu ludzie mnie zrozumieją. Rzeczywistość jest taka, że jestem Francuzem. Jako Francuz chcę tu zostać i poprowadzić Francję na szczyt, posunąć mój klub i ligę do przodu.”

Opuszczenie barw Saint-Germain było naprawdę bardzo trudne, ponieważ oferty i pozycje, jakie mu zaproponowano, były historycznie bezprecedensowe. Kylian w ciągu dwóch lat kontraktowych zarobił jakieś dziesięć miliardów koron (!), a do tego mógł współdecydować o składzie i zakupach zawodników. Sens miało to z ideą, że klub chce być najlepszy w Europie i na świecie, celem jest wreszcie wygranie Ligi Mistrzów. Aby „europejski Pelé” nie opuścił miasta nad Sekwaną, swój wkład miał też Emmanuel Macron. Nie wątpię, że powiedział geniuszowi z piłką coś w rodzaju: „Chłopcze, zostań, jesteś przyszłością Saint-Germain i Francji.” Podobnych przywilejów i społecznego uznania nie dostał nikt inny poza Pelé, Ronaldo i Messim.

Idea była piękna, lecz niespełniona. Ani z „uciekającymi” z Barcelony Neymarem i Messim, ani bez nich. Tytuły w krajowej Ligue 1 były dla PSG niewystarczające; zespołowi wielkich gwiazd brakowało zgodności i wybitnego sternika, czyli wartości, które cechują najlepsze kluby ostatnich dwóch lat - Manchester City Pepa Guardioli i Real Madryt Carla Ancelottiego. Było bardzo rozsądne z strony Kyliana, że zostawił uchylone drzwi do klubu swoich marzeń i że był nie tylko „na linkach”, ale i blisko Florentina Pérez, prezydenta Białego Baletu.

„Już nie mogę się doczekać, aż zobaczę cię rozświetlającego Bernabéu,” przesłał Kylianowi Cristiano, który dwa lata wcześniej zapowiedział: „Następne lata należeć będą do Mbappé. W Realu strzeliłem 450 goli, łącznie ponad 800 (dziś 895, czyli więcej niż Gretzky w NHL!). Spróbuj to przebić!”

Wyzwanie jak grom i nowy wielki początek z rozdziałem Realu Madryt oznacza w życiu Kyliana Mbappé datę 16 lipca 2024. I dlatego właśnie ta wiarygodna i niewiarygodna opowieść o Kylianie, chłopcu z biednego paryskiego przedmieścia, a dziś następcy Ronaldo i Messiego na piłkarskim tronie, jest tak istotna.