Są aktorzy, którzy nakręcą jeden serial telewizyjny, który uczyni ich sławnymi na resztę życia, i kropka. Ale są też tacy, którzy przechodzą z roli do roli w teatrze, dubbingu, telewizji. Bardzo się cieszę, że do tych drugich należy także Jan Šťastný, czyli Honza, ponieważ o nim i z nim jest zbiór wywiadów „w twardych okładkach”, jak z upodobaniem nazywam wszystkie takie. Honza jakby urodził się na szczęśliwej planecie. Ma jakąś szczególną moc, dzięki której potrafi przemienić nieszczęśnika w szczęśliwca, i w związku z tym ma wokół siebie tylko szczęśliwych ludzi i sam najchętniej ze wszystkiego rozdaje szczęśliwe chwile. Jego imię najwyraźniej w pewnym sensie go zobowiązuje. Dziś, w czasach, gdy niemal wszędzie spotykamy głównie rozzłoszczonych ludzi, działa jak balsam na duszę, gdziekolwiek się pojawi. Od pierwszych dziecięcych aktorskich kroków miał szczęście do świetnych twórców, do kolegów, których bardzo ceni, których szanuje i nie waha się im o tym powiedzieć. Po długim czasie znów mamy dubbingowca o aksamitnym głosie, którego podziwiają nawet faceci, bo gdy przemawia z ekranu, nie jest to tylko tani słodki odcień. Perfekcyjnie podkłada głosy wszystkim swoim kochankom, podobnie jak Antonio Banderas, i to jest, proszę pana, diabeł! W życiu prywatnym często bywa wściekłym kierowcą, bo ciągle gdzieś pędzi i inni go spowalniają, jest zręczny manualnie, po ojcu odziedziczył staranność i dokładność we wszystkim, czego się podejmie. Z ojca dwójki dorosłych chłopaków stał się ich przyjacielem, a na „średnie kolana” także miłośnikiem swojego motocyklu Zuzanky… ale wszystko inne macie w książce, więc miłej lektury lub przynajmniej kartkowania!