Autorka opowiada wciągająco i rzeczowo o trzech obliczach XX wieku w trzech ustrojach politycznych, używając kulturalnego języka, z godną podziwu równowagą i świadomością prawdziwych wartości życiowych. Nigdzie nie ulega samowspółczuciu, stara się zrozumieć, wytłumaczyć, wybaczyć. Opowiada nie po to, by się z kimś rozliczyć, lecz po to, aby kiedyś jej dzieci i wnuki - a być może również i my - wiedzieli. Autorka Opóźnionych wspomnień urodziła się w 1930 roku w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Spokojne życie rodzinne, zabezpieczenie finansowe i jako tło Praga, "najpiękniejsze miasto na świecie", wydają się gwarancją przewidywalnych nadchodzących dekad. Pod koniec lat trzydziestych jednak wydarzenia polityczne przyspieszają: pierwsze miesiące nazistowskiej okupacji oznaczają dla Żydów rosnącą dyskryminację, utratę majątku, upokorzenia i niepewność. Następuje deportacja do Terezína, a następnie do Auschwitz. "Jedenaście miałam w Pradze, dwanaście w Terezínie, trzynaście w Oświęcimiu, czternaście na marszu śmierci" - podsumowuje autorka swoje życie lapidarnie jednym zdaniem. Udaje jej się przeżyć i w niewyobrażalnie trudnych warunkach spędza ostatnie miesiące wojny, chorując, głodując, niszczona lękiem przed śmiercią. Wyzwolenie zastaje Evelyn we Wschodnich Prusach, skąd zostaje ewakuowana wojskowym pociągiem Armii Czerwonej do ZSRR. Opiekuje się nią wojskowy lekarz, który ją adoptuje. Nie czeka jej jednak kochająca rodzina, lecz życie obok niesprawnego małżeńskiego duetu, któremu "własna" córka ma dodać pozór upragnionej normalnej rodziny. Następują cztery dekady życia w Związku Radzieckim, z nową tożsamością i starymi wspomnieniami, których nikt nie chce słuchać. Z traumą zostaje sama, musi się z nią uporać, bo nie ma innego wyjścia, a przyszłość niewiele obiecuje. Ramą opowieści jest tu wojną zniszczony i później odbudowywany Leningrad. Żydostwo trzeba ukrywać, ponieważ w stalinizmie jest stygmatyzowane. Codzienne życie wyznacza ideologia, nędza podawana przez reżim komunistyczny za dobrobyt i wszechobecny strach. Doświadcza jednak wielkiego prywatnego szczęścia z mężem i dziećmi.