Historia amerykańskiej ekspedycji polarnej kierowanej przez porucznika A. W. Greely'ego należy do najdramatyczniejszych w historii zdobywania bieguna północnego. W 1881 roku grupa dwudziestu pięciu mężczyzn wypłynęła foki parowcem Proteus do jednego z ostatnich obszarów, które nie zostały jeszcze zaznaczone na mapach, na sam koniec świata. Jej zadaniem było założenie najbardziej na północ położonej stacji naukowej w Arktyce, która badałaby wszystko, od surowej pogody po zamarznięte morza, zorzę polarną i pole magnetyczne. Ponadto miała poszukiwać załogi zaginionego statku USS Jeannette. Głównym celem jednak było dotarcie do bieguna północnego lub przynajmniej jak najdalej na północ - ten rekord był dla polarników świętym Graalem i od trzystu lat należał do Brytyjczyków. Greely i jego ludzie z powodzeniem zbudowali stację badawczą Fort Conger w odległej zatoce na północnym wschodzie Kanady i zdobyli upragnione najbardziej na północ położone miejsce, gdzie jeszcze nie postawiono ludzkiej stopy. Ekspedycja przeszła przy tym ogromne cierpienia. W niegościnnym lodowym labiryncie musieli stawiać czoła atakom wilków, wiatrom o sile huraganu, ekstremalnym mrozom i stanom zbliżonym do szaleństwa wskutek wielu miesięcy spędzonych w absolutnych ciemnościach. Latem 1882 roku Greely oczekiwał przybycia statku z posiłkami nowych ludzi i zapasami. Ten jednak nie przypłynął i podobnie było w kolejnym roku. Żaden ze statków nie zdołał pokonać lodowych barier. Greely wydał rozkaz opuszczenia stacji badawczej i przemarszu do składu żywnościowego na Przylądku Sabine. Ci, którzy przeżyli w następnych miesiącach, przeszli przez piekło. Levy sugestywnie opisuje odgłos pękającego lodu, mróz polarnej nocy i napięcie. Odczuwamy strach rozbitków uwięzionych na lodowej krze, którą wyjeżdżający wiatr niesie w nieznane. Słyszymy skrzypienie i dudnienie lodowych mas na otaczającym morzu. Jesteśmy świadkami męczącego głodu i rozpaczliwych prób znalezienia pożywienia. Levy opowiada prawdziwą historię odwagi, ambicji i determinacji, by przeżyć. Cytuje z ówczesnych dzienników, listów i telegramów. Publikację ilustrują mapy i autentyczne zdjęcia sierżanta George'a Rice'a, fotografa ekspedycji.