Fascynujące wspomnienia czechosłowackiego generała, który rozpoczął karierę wojskową jako porucznik armii austro-węgierskiej, lecz wkrótce wyruszył za przygodą do Afryki, gdzie wstąpił do francuskiej Legii Cudzoziemskiej. Życie legionisty na pustyni opisuje tu oczami czeskiego żołnierza. W pierwszej wojnie światowej brał udział w francuskich okopach, na froncie dowodził pułkiem strzelców algierskich. Podczas wojny uczestniczył także w budowie legionów czechosłowackich we Francji we współpracy z Milanem R. Štefánikiem; po wojnie, w 1919 roku, brał udział w walkach armii czechosłowackiej przeciwko węgierskim bolszewikom i Polakom. Następnie pełnił szereg różnych funkcji, między innymi był także wojskowym dowódcą Pragi. Gdy miałem 13 lat, postanowiłem, że zostanę tureckim generałem, czyli paszą. W tym celu musiałem jednak udać się do Stambułu. Miałem ceramiczną skarbonkę, do której oszczędzałem pieniądze, a potem wysypałem ją do kieszeni. Następnie wyrwałem z atlasu szkolnego mapy Dolnej Austrii, Styrii, kraju, wybrzeża z Istrią oraz ziem bałkańskich. I tak wyruszyłem w drogę - było to 11 października. Oczywiście nikomu nic nie powiedziałem, ponieważ obawiałem się, że moja rodzina nie pozwoli mi wyjechać do Turcji. Kiedy dotarłem do Wiednia, wziąłem dorożkę, żeby zawiozła mnie na drogę prowadzącą do Triestu. Dorożkarz zawiózł mnie na Triester Strasse; wysiadłem z dorożki i poszedłem piechotą do Triestu. Dotarcie do Triestu zajęło mi 18 dni. Po drodze nocowałem u dobrych ludzi, których sobie wymyśliłem i którym zawsze opowiadałem tę samą historię: „Jestem sierotą, mam znajomych w najbliższym mieście (to miasto zawsze znajdowałem na mapie) i idę do nich.”