W książce dokonano analizy funkcjonowania G20 na poziomie przywódców państw jako relatywnie nowego, istniejącego od 2008 roku, klubu współpracy międzynarodowej, będącego zarazem systemowym centrum globalnej sieci powiązań. Signum specificum grupy jest umiejętność łączenia się i wspólnego działania przez państwa na różnych poziomach, co stanowi zmianę jakościową w porównaniu do powolnego i mało elastycznego funkcjonowania organizacji międzynarodowych powstałych po II wojnie światowej. Książka składa się z trzech części. Pierwsza z nich została skoncentrowana na warunkach wyłonienia się globalnego zarządzania, wyjaśnieniu tego fenomenu od strony pojęciowej, teoretycznej, a także ukazaniu głównych jego aren, aktorów i zależności. W drugiej części ukazano genezę i ewolucję G20, począwszy od jej form zalążkowych, za które uznano G7 i G8, koncentrując się na roli grupy dwudziestu jako „kotwicy” antykryzysowej. Ukazano też podobieństwa i różnice między G8 a G20 na szczeblu liderów, perspektywy rozwoju relacji między tymi klubami państw w oparciu o trzy modele interakcji, a także wskazano na propozycje usprawnienia działania G20. Ponadto w tej części pracy spojrzenie na grupę zostało poszerzone o próbę umieszczenia jej w przestrzeni pojęciowej i teoretycznej. W trzeciej części pracy zanalizowano i poddano ocenie funkcjonowanie grupy dwudziestu w praktyce, to znaczy na kolejnych szczytach przywódców oraz w czasie przypadającym między ich przeprowadzeniem. ukryj opis