Przez półtora wieku "Jane Eyre" fascynuje czytelniczki i czytelników, a znawcy do dziś głowią się, dlaczego ta powieść jest tak popularna. Jak to bywa z książkami, które pozostają żywe, historia musi zawierać coś więcej niż tylko nieoczekiwane zwroty romantycznych epizodów i dramatyczne elementy powieści gotyckiej. Czas zatarł sztywność epoki wiktoriańskiej i uciszył skandaliczne zachowania oraz opinie nieskrępowanej bohaterki, na której obronę pisarka napisała: "Nie mylmy konwencji z moralnością!" Królowa Wiktoria była zresztą książką bezpośrednio zachwycona. Tajemnicę wielkiej i szeroko ulubionej literatury trudno zdefiniować, ale coś nam odsłaniają pokolenia entuzjastycznych czytelników. Uświadamiamy sobie, że czytamy wymyśloną historię, lecz czujemy, że głos narratorki jest dziwnie prawdziwy, emocje są autentyczne, a wydarzenia wybuchowe. Dlatego walka niezłomnej i odważnej bohaterki z jej nieludzką opiekunką, okrutnymi warunkami w szkole z internatem i surowym porządkiem społecznym działa tak mocno. Odsłania doświadczenia autorki, przeżycia zastraszanej dziewczyny po utracie rodziców. I nie miejmy za złe autorki, że w jej wielkiej epickiej opowieści miłość przezwycięża surowe przeciwności, niełaskę losu oraz ciężar strasznej tajemnicy. "Czy naprawdę panie Rochester, myśli pan, że ponieważ jestem biedna, niepozorna i bez znaczenia, nie mam duszy ani serca?"