„Nazarejczycy“ albo także „mandejczycy“ czy „zwolennicy nauki Jana Chrzciciela“ to pradawna chrześcijańska wspólnota, zamieszkująca południową Mezopotamię, która, jak sama twierdzi i jak wynika także ze znanej sceny chrztu Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie, reprezentuje bardzo starą tradycję chrześcijaństwa, która poprzedza znane nam chrześcijaństwo biblijne. Jej gnostyczne nauki zawierają zarówno elementy wedyjskie i parska, jak również wpływy mezopotamskiej tradycji religijnej. Ginza - „Skarb“ - jest podstawową świętą księgą tej wspólnoty religijnej. Zawiera dawne mityczne opowieści o powstaniu świata, o chrzcie Adama i jego trzech synów Hibila, Šitila i Enoša oraz o przyjściu Zbawiciela, tj. Słowa Poznania, na ten świat. Największa część tekstu opisuje walkę Poznania z królestwem Ciemności i jego Władcą. „Nazarejczycy“ albo także „mandejczycy“ czy „zwolennicy nauki Jana Chrzciciela“ to pradawna chrześcijańska wspólnota, zamieszkująca południową Mezopotamię, która, jak sama twierdzi i jak wynika także ze znanej sceny chrztu Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie, reprezentuje bardzo starą tradycję chrześcijaństwa, która poprzedza znane nam chrześcijaństwo biblijne. Jej gnostyczne nauki zawierają zarówno elementy wedyjskie i parska, jak również wpływy mezopotamskiej tradycji religijnej. Ginza - „Skarb“ - jest podstawową świętą księgą tej wspólnoty religijnej. Zawiera dawne mityczne opowieści o powstaniu świata, o chrzcie Adama i jego trzech synów Hibila, Šitila i Enoša oraz o przyjściu Zbawiciela, tj. Słowa Poznania, na ten świat. Największa część tekstu opisuje walkę Poznania z królestwem Ciemności i jego Władcą.