Zygmunt Szczęsny Feliński (1822–1895), arcybiskup metropolita warszawski w latach 1862–1863, zapisał się w historii Polski oraz myśli Kościoła zachodniego przede wszystkim za sprawą swej kanonizacji w roku 2009. W szerszej świadomości społecznej funkcjonuje również jako autor dwutomowych Pamiętników, monumentalnego dzieła stanowiącego wielo-barwną, acz w swej istocie niezwykle skomplikowaną, panoramę społeczną XIX wieku. Znamienny pozostaje jednak fakt, iż Zygmunt Szczęsny był również — a może przede wszystkim — bardzo płodnym pisarzem, utalentowanym filozofem i ciekawym poetą; osobiście znał wiele sławetnych postaci XIX–wiecznej sceny politycznej, był przyjacielem najznakomitszych pisarzy i poetów, to na jego rękach odszedł na zawsze Juliusz Słowacki. Niniejsza książka jest próbą syntetycznego przedstawienia twórczości pisarskiej Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, która to twórczość w dużej mierze pozostaje nieznana szerszemu gronu czytelniczemu, a przy tym, jak dotąd, nie znalazła także większego zainteresowania literaturoznawców i historyków literatury. ukryj opis