Dana Medřická stworzyła na scenach, w filmach, w radiu i telewizji sto dramatycznych postaci. W trwałej pamięci widowni pozostała przede wszystkim jej teatralna i filmowa Slávka Hlubinová, Líza z Obchodnika z deszczem, Erži Orbánová z Kočičí hry oraz tytułowa postać ze sztuki Romeo i Julia pod koniec listopada. Role, w które włożyła część własnego życia i niezwykłe przeżycie, które widz wyczuwał. Powstała rzadka „sprzedaż zwrotna” - wrażenie, że aktorka zwraca się właśnie do niego i on ma potrzebę jej za to podziękować, zwierzyć się ze swoich trosk, krótko mówiąc - zareagować. Świadczą o tym dziesiątki prywatnych listów, które Dana Medřická otrzymywała od nieznanych ludzi, i jeśli było to stosowne, także na nie odpowiadała. Jest dziwne, że dopiero teraz, po raz pierwszy, wychodzi ta książka - wspomnienie. Otwiera ją własna opowieść artystki, przybliżająca jej dzieciństwo, dorastanie i początkowe angażowanie w Brnie, Pilźnie, potem w praskiej Uranii. Pisała ją jako wstępne rozdziały swojej przygotowywanej książki, której jednak nie zdążyła ukończyć - pozostała niedokończona. Tom zamyka również świadectwo osobiste - jej syna Václava Vydry młodszego, trzeciego kontynuatora tradycji słynnego aktorskiego rodu. Między nimi znajdują się rozdziały złożone przez krytyczkę teatralną Bohumilę Spisarovą z różnych dokumentów, recenzji, pamiętników. Wyraźnie z nich wyłania się osobowość Dany Medřické, aktorki, która naprawdę była „nasza”.