Oparty o kamienną ścianę Leris z obojętnością przyglądał się szczurom biegającym nieopodal jego palców u stóp. Dopiero kiedy jedno z stworzeń go ugryzło, poruszył stopą, by odpędzić zwierzę. Mały drapieżnik ani myślał uciekać, mało tego jego piski przywołały kolejnych amatorów ludzkiego mięsa. Leris poruszył się, głośno jęcząc z bólu, i ostatkiem sił odegnał szczury ze swoich nóg. Dłonią przetarł poranione ciało. Liczne ślady ugryzień, niektóre były tak świeże, że krew nie zdążyła skrzepnąć.
Jeszcze dyszę, śmierdzące trupojady wyszeptał wyschniętymi ustami.
Ostrożnie, by nie urazić ran, położył się na pokrytej nieczystościami słomie i zamknął na chwilę oczy. Po raz setny próbował przypomnieć sobie, jak trafił do tego ponurego miejsca i co najważniejsze jak ma na imię i skąd pochodzi.
Kostek zaczął niepewnie do szkieletu leżącego obok w celi. Kim jestem? Co ja tu robię? Przypomnij sobie.
Szkielet jednak milczał (...).
ukryj opis