Drugi prezydent Czechosłowacji Edvard Beneš jest w czeskim społeczeństwie początku XXI wieku postrzegany ambiwalentnie. Z jednej strony postrzegany jest jako kontynuator ideałów T. G. Masaryka, jego polityki czeskosłowackiego państwa jako pomostu między Wschodem a Zachodem, z drugiej strony w ostatnich latach przeważa negatywna ocena związana z jego kontrowersyjnymi działaniami powiązanymi z Monachium z 1938 roku, z postawami w czasie II wojny światowej, przede wszystkim z otwarciem drogi do nierównej współpracy ze ZSRR, która w konsekwencji doprowadziła do ograniczenia demokracji, a wreszcie z Benešowym podejściem do rozwiązania kryzysu lutowego 1948 roku. W czeskiej świadomości Edvard Beneš występuje więc jako polityk europejski, który swoimi postawami otwierał Czechosłowacji nowe polityczne horyzonty. Równocześnie coraz częściej pojawiają się opinie, że w kluczowych momentach zawiódł i że jego czyny doprowadziły do erozji demokracji w latach 1938-1948. Wszystkie te zagadnienia na tle polityki europejskiej i wewnętrznej bada czołowy francuski bohemista Antoine Mares. W swojej książce wybrał przykładowe, biograficzne podejście, które ukazuje Edvarda Beneša nie tylko jako praktycznego polityka, lecz także jako socjologicznie myślącego teoretyka. Zaletą książki Maresa jest dystans, który jako francuski historyk zachowuje wobec czeskosłowackiego prezydenta, oraz szersza perspektywa wobec problemów pojmowanych nacjonalistycznie. Kontrowersje współczesnej czeskiej historiografii są mu obce. Zamiast schematów oferuje oryginalne spojrzenie, osadzone na źródłach epoki, które w rezultacie pozwoliło mu napisać naprawdę oryginalną biografię drugiego prezydenta Czechosłowacji.