Należy podkreślić, że zarówno konstrukcja metodologiczna badań, jak i zgromadzony oraz zaprezentowany przez Autorkę materiał empiryczny budzą uznanie. [...] Tak skomponowana struktura badań zasługuje na pochwałę ze względu na jej logikę, a jednocześnie otwartość oraz adekwatność wobec założonych celów badawczych. [...]
Uzyskane wyniki skłoniły ponadto Autorkę do wyprowadzenia kilku interesujących wniosków dotyczących możliwości praktycznego doskonalenia Sił Zbrojnych RP jako militarnej organizacji uczącej się. Zaliczyła do nich: analizę i wykorzystanie doświadczeń żołnierzy uczestniczących w misjach wojskowych, liberalizację praktyk dowódczych polegającą na stopniowym włączaniu podwładnych w proces decyzyjny, kształtowanie nowych wzorów praktyk dowódczych (m.in. dwustronna komunikacja na linii dowódca-podwładny), dobór i kształcenie dowódców niższego szczebla w duchu służenia przykładem podwładnym. Na podstawie powyższych wniosków sformułowała również kilka trafnych zaleceń selekcyjno-szkoleniowych w zakresie stanowisk dowódczych w jednostkach liniowych.
dr hab. Mariusz Kubiak, prof. UPH