Barack Obama jako główny mówca na konwencie Demokratycznej Partii w Bostonie w lipcu 2004 roku zachwycił swoim przemówieniem, którym zwracał się do wszystkich Amerykanów bez względu na przekonania polityczne czy kolor skóry. W umysłach słuchaczy szczególnie zapadły jego słowa „odwaga, by mieć nadzieję”, przypominające, że pomimo wszystkich konfliktów i sporów w historii Ameryki, naród tego kraju zawsze kierował się głęboko zakorzenionym optymizmem co do przyszłości. W książce Odwaga, by mieć nadzieję Obama - wtedy jeszcze jako senator stanu Illinois - wezwał do stworzenia innego rodzaju polityki, która potrafiłaby sprostać oczekiwaniom zwykłych ludzi, zmęczonych nieustannymi sporami partii politycznych i zniechęconych „niekończącym się brzękiem oręża”, jaki da się zaobserwować w kongresowych potyczkach politycznych czy podczas kampanii wyborczych. Taka polityka kompromisu powinna opierać się na zaufaniu i wzajemności. Z zaskakującą otwartością, wyrafinowaniem i krytycznym humorem książka ta opisuje nie tylko wizję, jak amerykańskie społeczeństwo mogłoby przezwyciężyć wewnętrzne rozbieżności i uporać się z konkretnymi problemami, ale także różnorodne naciski społeczne, które potrafią pokonać nawet polityka kierującego się najlepszymi intencjami. Tekst porusza narastającą niepewność ekonomiczną amerykańskich rodzin, napięcia rasowe i religijne w kraju oraz zagrożenia ponadnarodowe w postaci terroryzmu czy pandemii, próbuje zmierzyć się z rolą religii w demokracji i określić, gdzie wiara powinna być istotną częścią procesu demokratycznego, a gdzie nie powinna się w niego mieszać. Obama napisał przełomową książkę, zdolną zainspirować czytelników i obywateli na całym świecie. Według jego przekonania Amerykanie mogą naprawić źle funkcjonujący proces polityczny tylko poprzez powrót do zasad leżących u podstaw Konstytucji Stanów Zjednoczonych i ponowne zmuszenie władz do właściwego działania, które niebezpiecznie oddaliły się od myślenia milionów zwykłych obywateli. A owe miliony, jak zauważa autor, wciąż stoją na zewnątrz „czekając, aż republikanie i demokraci dotrą do nich krokiem”.