... Linii ograniczających postrzeganie jest bardzo wiele: linia domu, linia miasta, ziemi, rodziny, płci, dalej społeczna, polityczna itd. Jak pokonać stereotypy zakazów? Gdy ludzie będą patrzeć na siebie nawzajem sercem, a nie logiką rozumu, znajdą możliwość przezwyciężenia granic i odnajdą drogę jedności. W ten właśnie sposób jednostkowy człowiek staje się człowiekiem wyjątkowym. A wszystko to trzeba stopniowo przezwyciężać, choć Boga do siebie nie może objąć nic, nawet niebiosa niebios. Lecz człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Ma także duszę i światło duszy - ducha. Jak to rozumieć? Czyżby znajdowało się to tylko między kapeluszem a butami? Widzieć, wierzyć, wiedzieć - taka jest kolejność pojmowania świata. Dusza tworzy świat w ten sposób, że wydziela z siebie światło tworzenia - ducha. Z definicji więc dusza jest źródłem światła, to znaczy, że jest również światłem, lecz w stanie zewnętrznego spokoju. Niespokojna (targana) dusza nie jest już światłem. Świadomość jest zwierciadłem duszy. Przyjmuje światło, rozszerza się, rośnie i poznaje świat przez poznanie duszy. Dlatego można powiedzieć, że duch światła jest aktywnością duszy w zewnętrznej przestrzeni wydarzeń. Ciało fizyczne człowieka jest stworzone przez jego duszę, zbudowane przez jego ducha i objawione przez jego świadomość. Dualność świadomości jest jak dwie części światła - dodatnia i ujemna - mają zarówno męski, jak i żeński fizyczny przejaw (początek). Energetyczny przejaw dodatniego i ujemnego tworzy cztery gradacje woli jako boskie fazy wysiłku: świat emanacji, świat stworzenia, świat formowania i świat aktywności...