Bedřich Kočí (1869-1955) był bez wątpienia jedną z naszych największych postaci duchowych w pierwszej połowie XX wieku i dziwi fakt, że jego imię i dzieło dziś niemal popada w zapomnienie. Jego wykłady i pisma duchowe, które wydawał również w formie książkowej, w wielu kwestiach wyprzedzały swoje czasy i nawet dziś, po osiemdziesięciu latach, pozostają aktualne, a w niektórych aspektach wręcz ponadczasowe. Książka „O leczeniu duchowym” jest pierwszą spójną publikacją, którą udało nam się wydać. (W ubiegłym roku wydaliśmy w małym nakładzie Kočíego „Wykłady na temat O leczeniu duchowym”, które stanowią jedną z części tej książki.) Oprócz swojej głównej działalności wydawniczej (B. Kočí był jednym z największych czeskich wydawców swojej epoki) i wykładowej - z których większość zachowała się w formie pisemnej - Bedřich Kočí zajmował się także uzdrawianiem, odnosząc w tej dziedzinie niezwykłe sukcesy. Jego rezultaty były tak zdumiewające, że nie mogły pozostać obojętne. Ludzie przychodzili do niego w ogromnych liczbach, by wyleczyć się prawie ze wszystkich dolegliwości, jakie istnieją. Istnieją zachowane i udokumentowane raporty lekarskie, gdy B. Kočí przywrócił wzrok niewidomym, osoby przypisane do wózków inwalidzkich po jego interwencji mogły chodzić, a także inne absolutnie fantastyczne rezultaty. Wszystko to wykonywał B. Kočí bezpłatnie i z taką pokorą wobec Boga, że niejeden uzdrowiciel mógłby się od niego zainspirować. Jego sukcesy jednak nie mogły przemówić do serc lekarzy i naukowców (pomimo że wyniki jego leczenia duchowego były niepodważalne), dlatego Kočí był za życia nieustannie narażony na ich ataki. Swoje uzdrawianie nazywał duchowym i właśnie tej tematyce poświęcona jest ta publikacja. Opisuje w niej, jak doszedł do uzdrawiania duchowego, dlaczego ludzie chorują, jakie są według niego przyczyny chorób itp. Absolutnie wyjątkowa jest rozdział o wierze, w którym wyjaśnia wpływ wiary nie tylko na życie człowieka, ale przede wszystkim na proces leczenia i późniejsze wyzdrowienie. Książka jest tak wyjątkowa, że nie powinna pozostawić obojętną żadnej osobę o duchowym nastawieniu.