Wielki jogin i poeta Milarepa (1040-1123) jest jednym z najsłynniejszych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego. Jest również jednym z ojców-założycieli tybetańskiej tradycji buddyjskiej Kagju. Był jednak także bardzo ważną postacią dla wszystkich tybetańskich linii i szkół. W dzieciństwie doświadczył niedoli i biedy po tym, jak jego stryj i ciotka pozbawili go wraz z matką i siostrą całego dziedzictwa. Milarepa był zbyt młody, by wymierzyć sprawiedliwość mieczem, dlatego na prośbę matki nauczył się czarnej magii, którą zabił 35 osób. Kiedy zrozumiał, że odciski, które zgromadził tymi czynami, muszą w jego umyśle dojrzeć jako głębokie cierpienie, narodziła się w nim głęboka tęsknota, by obrać drogę rozwoju duchowego. Jego wytrwałość, niezłomność i oddanie wobec nauczyciela Marpy są do dziś przykładem dla wszystkich praktykujących Diamentową Drogę (tyb. dordże thegpa, skt. wadżrajana). Po osiągnięciu oświecenia nauczał w formie unikalnych pieśni pełnych głębi, humoru i piękna przyrody. Całe swoje życie podsumował jednym zdaniem: „Moim jedynym religią jest żyć i umrzeć bez żalu.” To ponadczasowe, a zarazem niezwykle nowoczesne podejście przynosi inspirację zarówno buddystom, jak i osobom niebędącym buddystami od ponad tysiąca lat. Życiorys Milarepy spisał w XV wieku Cang Ñön Heruka, szalony jogin z Cangu, z którego pióra pochodzi również życiorys Marpy, nauczyciela Milarepy.