Autorski odczyt z książki Jak se hladí duše (2020), zbioru drobnych tekstów i wierszy Studánky v srdci, Chvála otázek, Jak číst myšlenky, O hradech z písku, Jak jsem ani tentokrát neporazil Františka Nepila, O tatínkovi, Proč pastýři nezbloudí, Neboj ty se nic i innych.

František Novotný od lat zwraca się do słuchaczy Český rozhlas jako prowadzący i autor audycji literackich i publicystycznych. W swoich programach wykorzystuje swoje postrzeganie świata, które nawet najzwyklejsze doświadczenia codzienności zmienia w święto. Doceniają to nie tylko słuchacze, ale także czytelnicy. František Novotný jest przede wszystkim poetą. Jego zbiory wierszy sprzedają się w nakładach liczących kilka tysięcy egzemplarzy, co w tym gatunku i w naszych czasach jest zjawiskiem zupełnie niezwykłym.

W wyborze wierszy i drobnych tekstów eseistycznych z książki Jak se hladí duše w wykonaniu samego autora znajdziecie wiele lirycznych miniatur, tematycznie wychodzących z najzwyklejszych sytuacji i przeżyć. Wiele z nich nosi w tytule słowo „chvála” i autor oddaje chwałę także czeskiemu językowi, którym posługuje się z szacunkiem i respektowaniem seifertowskiej oraz hrubínowskiej tradycji wersów związanych rytmem i rymem. Również w relacji do słowa bez wątpienia ujawnia się jego ponad pięćdziesięcioletnie doświadczenie radiowe. Według zachowanych scenariuszy František Novotný stworzył dla Český rozhlas ponad dwa i pół tysiąca godzin audycji, więc gdyby były nadawane przez całą dobę bez przerwy, trwałoby to ponad ćwierć roku. Wiele wierszy i felietonów zawartych w tym wyborze miało swoją premierę na falach radiowych, na stacji Dvojka w audycji Nedělní Dobré ráno. Jest to jednak w porównaniu z tym ogromnym wynikiem jedynie niewielkie uchylenie drzwi do świata, za którym tęsknimy, który w codziennym wirze jest dla nas odleglejszy niż plaża na Madagaskarze, choć znajduje się na wyciągnięcie ręki. To świat, w którym pola
dotykają się z chmurami, gdzie rozbrzmiewają skrzypki pełne porannej rosy i gdzie w źródełkach czasu nie ubywa. W książce naszego świata brakuje ostatniej strony, mówi poeta, ale dodaje, że to, co będzie napisane na wszystkich poprzednich, zależy tylko od nas. Tylko od nas zależy, czy znajdziemy „tajne wrotka do ogrodu gwiezdnych sekund, które przemienimy w wieczność”.
Milan Pokorný

Całkowity czas 73:38