Podczas przedstawienia Króla Leara w torontońskim teatrze odtwórca głównej roli nagle mdleje na scenie i mimo wszelkich prób umiera na miejscu. Tragiczne zdarzenie, choć wcale nie niezwykłe. Wystarczy jednak jedno lakoniczne zdanie na końcu rozdziału, by stało się jasne, że na jego kolegów i całe ludzkie pokolenie nadciąga dotąd niewyobrażalna katastrofa. Zaledwie kilka godzin później na ludzkość spada jak „bomba atomowa” wyjątkowo śmiertelny wirus gruzińskiej grypy i dziesiątkuje 99 procent światowej populacji. W przeciwieństwie do innych dystopii, w Stacji Jedenaście młoda kanadyjska autorka Emily St. John Mandel nie skupia się jedynie na samym przetrwaniu postaci w nowej rzeczywistości dwadzieścia lat po tzw. Końcu. Jak wielkimi literami napisano na boku przyczepy wędrownej trupie teatralnej „Symfonia w trasie”, która przemierza opuszczone tereny kanadyjskich jezior i przynosi garstce ocalałych piękno muzyki i Szekspira: "Przeżyć to za mało". Stacja Jedenaście nie jest więc powieścią o apokalipsie, lecz niezwykle porywającą książką o ludzkiej pamięci i stracie, nostalgii i marzeniach oraz o wzniosłej mocy sztuki, która potrafi zagłuszyć samotność i uchwycić ulotność chwili. Emily St. John Mandel urodziła się w 1979 roku na zachodnim wybrzeżu Kanady. Na torontońskiej akademii tańca ukończyła taniec współczesny, a następnie krótko mieszkała w Montrealu, zanim przeprowadziła się do Nowego Jorku. Napisała cztery powieści. Ostatnia z nich, Stacja Jedenaście, zdobyła w 2015 roku Nagrodę Arthura C. Clarke'a za najlepsze science fiction i znalazła się w krótkiej liście amerykańskiej National Book Award oraz PEN/Faulkner Award. Emily St. John Mandel jest stałą autorką internetowego czasopisma literackiego The Millions. Mieszka z mężem w Nowym Jorku.