Witek marzy o tym, by śladem zmarłego ojca zdobywać Himalaje. Przyjaciel rodziny załatwia mu etat w przedsiębiorstwie organizacji wystaw zagranicznych, co może pomóc realizować te plany.
Nowa praca pokazuje kontrast między dogmatyczną wręcz uczciwością bohatera a pragmatyzmem jego bohaterów. Wkrótce pojawia się też nowe wyzwanie w postaci śmiertelnej choroby ukochanej matki.
Tytułowa stałość oznacza ideał, do którego dąży Witek próbując zachować moralną nieskazitelność w każdej sytuacji i wierząc, że jego uczciwość zmienia świat na lepsze. Zadanie tym trudniejsze, że, po pierwsze, realizowane w zrelatywizowanej rzeczywistości PRL-u do końca lat 70., a po drugie - w dążeniu do etycznej doskonałości można zgrzeszyć pychą...
Powściągliwa filmowa forma i trudne, egzystencjalne pytania. Jeden z najważniejszych i najlepszych filmów Krzysztofa Zanussiego, stawiającego aktualne - mimo upływu czasu - pytanie o cenę bezkompromisowej wierności sobie w skłaniającym do kompromisów świecie.