'Nienaukowe zamykające post scriptum' to jedno z najważniejszych dzieł S. Kierkegaarda. W tym olbrzymim Dopisku (560 stron) do wcześniejszych 'Okruchów filozoficznych' zostało opisane i skonkretyzowane pojęcie ludzkiej egzystencji. Pozostawiając próby obiektywnego wyjaśniania prawdy chrześcijaństwa, Kierkegaard wprowadza problem prawdy subiektywnej i subiektywnego stosunku do chrześcijaństwa. Porzucając obiektywny System Hegla i wychodząc od pewnych kluczowych twierdzeń Lessinga postuluje subiektywną dialektykę egzystencji wobec celu absolutnego jakim jest szczęście wieczne. Dalej rozwija główny problem 'Okruchów filozoficznych': jak szczęście wieczne może być budowane na wiedzy historycznej? Całość pisana jest z pozycji egzystującego, który dochodzi do prawdy chrześcijaństwa.