W \"Metafizyce życia i śmierci\" napisał: Elementy naszego życia podobne są do skorupek w wielkiej mozaice, które z bliska nie robią wrażenia, jednak wystarczy stanąć od nich nieco dalej, aby docenić ich piękno... Rzeczy teraźniejsze natomiast przyjmujemy w poczuciu tymczasowości, uważając je za nic innego jak tylko drogę do celu. Dlatego też ludzie, spoglądając u kresu swych dni wstecz, stwierdzają zazwyczaj, że całe ich życie upłynęło pod znakiem płochej tymczasowości, i ze zdziwieniem zauważają, iż to, co na ich oczach wyglądało na niedocenione i błahe, stanowiło właśnie ich życie... I tak z reguły przebiega ludzkie życie człowiek, mamiony nadzieją, zmierza tanecznym krokiem wprost w objęcia śmierci.