Obecnie można zaobserwować rosnące zainteresowanie filozofią praktyczną, czyli etyką. Wynika to z faktu, że budujemy społeczeństwo demokratyczne, a życie publiczne w demokracji nie może obyć się bez dyskursu etycznego. Jakiekolwiek zasadnicze decyzje polityczne, prawne czy ekonomiczne muszą być także uzasadniane wartościami moralnymi. Wymiar moralny dotyczy również działań w poszczególnych dziedzinach zawodowych. To wszystko stymuluje tworzenie etyczne oraz zainteresowanie studiowaniem etyki. Intensywne badania w obszarze etyki towarzyszą wzrostowi literatury fachowej. Pomimo wielu różnic w pojmowaniu etyki, można znaleźć pewne ogólnie wspólne jądro sensu, które znalazło wyraz w definicjach etyki w uznanych encyklopediach. W nich etyka uważana jest za naukę, która zajmuje się moralnymi aspektami ludzkiego zachowania. W naszej publikacji terminologicznie odróżniamy pojęcia: moralność, cnota (mrówność), dobro i etyka, które w języku potocznym często używane są jako synonimy. Jeżeli jakieś zjawisko określa się jako niemoralne, niegodziwe, niedobre czy nieetyczne, oznacza to to samo. W codziennej praktyce moralnej nie zawsze istnieje potrzeba wyodrębniania tych podstawowych kategorii. Niemniej jednak mogą wystąpić sytuacje wymagające zróżnicowanej oceny. Na przykład człowiek może postępować zgodnie ze swoim sumieniem, a zatem moralnie, lecz z powodu niewiedzy swoim działaniem przyczyniać się do wyrządzania zła. Gwarantem dobra nie jest także postępowanie zgodne z moralnością społeczną, ponieważ moralność nie musi zawsze wyrażać dobra, a w niektórych systemach społecznych może wręcz zaprzeczać dobru.