W latach trzydziestych J. R. R. Tolkien, prowadzony przez swoją profesję i zainteresowanie starą literaturą, podjął próbę przeredagowania nieśmiertelnej opowieści o królu Arturze w staroangielskim aliteracyjnym wierszu. Według relacji jednego z bliskich przyjaciół była to próba bardzo udana, lecz nawet entuzjastyczna pochwała tego czytelnika nie skłoniła Tolkiena do dokończenia tekstu. Najprawdopodobniej porzucił go na stałe w 1937 roku, kiedy ukazał się Hobbit. Tekst z pozostałości po autorze opracował jego syn Christopher, opatrzył komentarzami, w których cytuje klasyczne opracowania materii arturiańskiej oraz staroangielskie poematy związane z tym cyklem. Wydajemy poemat Tolkiena w wersji bilingwicznej.. J. R. R. Tolkien urodził się w 1892 roku w Bloemfontein w Republice Południowej Afryki, dzieciństwo jednak spędził w Anglii, gdzie ukończył również szkołę średnią i studia uniwersyteckie. W 1919 roku uzyskał na Oksfordzie dyplom w dziedzinie języka i literatury staroangielskiej, a pięć lat później został profesorem w tym samym zakresie. Pierwszymi publikacjami Tolkiena były w latach 20. Słownik średnioangielski (A Middle English Vocabulary, 1922) oraz krytyczne wydanie średniowiecznej romansu Sir Gawain and the Green Knight (Sir Gawain a Zelený rytíř, 1925), jednak prawdziwy czytelniczy sukces przyniósł mu dopiero baśniowy utwór osadzony w fikcyjnej dawnej Śródziemi - Hobbit (The Hobbit, 1937, po polsku po raz pierwszy 1979). Po czternastu latach pracy, rozpoczętej jeszcze przed wydaniem Hobbita, pod koniec lat 40. ukończył rozległą, pod względem fabularnym i ideowym oraz językowej inwencji nieporównywalnie bogatszą kontynuację w trylogii Władca Pierścieni (The Lord of the Rings, 1954-55, po polsku po raz pierwszy 1990-92), która wywołała potężną falę zainteresowania zwłaszcza wśród zachodniej młodzieży w drugiej połowie lat 60. i doczekała się niezliczonych wydań w nakładach liczonych w milionach. Losy Śródziemia i jego mieszkańców, zarysowane w Hobbicie i rozwinięte w Władcy Pierścieni, są dalej rozwijane w eposie Silmarillion (The Silmarillion, 1977, po polsku 1992), który cztery lata po śmierci autora przygotował do wydania jego syn Christopher. Literacki dorobek Tolkiena uzupełnia szereg naukowych studiów literacko-historycznych oraz seria mniejszych opowieści i baśni.