Szóstego marca 1836 roku cztery tysiące meksykańskich żołnierzy zaatakowało dawną misję Alamo. Wszyscy obrońcy zginęli broniąc twierdzy, a ich śmierć stała się mementem dla setek członków teksańskiej milicji, którzy kilka tygodni później u San Jacinto zadali zwycięzcom z Alamo ciężką klęskę, skandując „Pamiętajcie o Alamo”. Bitwa oznaczała koniec przynależności Teksasu do Meksyku i stała się symbolem niepodległości oraz częścią mitu, który przetrwał do dziś. Wołanie teksańczyków spod San Jacinto potem wielokrotnie powracało w XIX i XX wieku, kiedy zamiast słowa Alamo pojawiały się inne wyrazy, np. nagłówki amerykańskich gazet w lutym i marcu 1898: „Pamiętajcie o Maine”. Mit Alamo, w którego skład wchodziły odniesienia do śmierci niewinnych kobiet i dzieci zamordowanych po zdobyciu misji czy twierdzy przez zwycięskich Meksykanów, przetrwał nawet w poważnej literaturze aż do drugiej połowy XX wieku, kiedy meksykańscy i amerykańscy historycy rekonstruowali rzeczywisty przebieg bitwy. Tekst z okładki książki: „… W tym samym czasie na dziedzińcu walczyły izolowane grupki Teksańczyków, napadane przez Meksykanów, których wielką przewagą były ostre ostrogi bagnetów. Strzały rozbrzmiewały tylko sporadycznie; ani obrońcy, ani napastnicy walczący w ciasnym uścisku nie mieli czasu na długie przeładowywanie. Gdy Teksańczycy strzelali z bliska z muszkietów, nie mieli innego wyjścia, jak używać ich jako pałek. Ten sposób wykorzystania długich karabinów wspominają wszyscy autorzy, jednak ich skuteczność wobec bagnetów nie mogła być duża. Można przypuszczać, że potyczki na dziedzińcu i na parterze budynków nie trwały długich dziesiątek minut. W trakcie tej fazy walk zakończył też swoje życie Jim Bowie. Nie zginął jednak na dziedzińcu. Według mitu strzelał do napastników, którzy wtargnęli do pokoju, gdzie spędzał ostatnie dwa tygodnie w gorączkach, z pistoletów. Biorąc pod uwagę jego stan zdrowia, można jednak wątpić w wiarygodność tego mitu także tutaj. Bezbronnego Bowiego, zaplątanego w kołdry, zabili Meksykanie, prawdopodobnie bez oporu, tak jak jego towarzyszy - bagnetami…"