Prowadzona w latach 114-117 wojna Rzymu z Partami stanowiła, jeśli spojrzeć na nią przez pryzmat zaangażowanych środków i ambicji, jedno z największych przedsięwzięć polityczno-militarnych w historii Imperium Romanum. W dziejach tych niewiele było też przełomów porównywalnych z tym, który dokonał się po 117 roku w zakresie rzymskiej wielkiej strategii i ideologii imperialnej. Jednak czy oba te zagadnienia łączą się ze sobą? Niniejsza praca ma na celu określenie zależności między prowadzoną przez Trajana wojną na Wschodzie a rzymskim ekspansjonizmem w okresie pryncypatu. Z jednej strony oznacza to poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy podjęta w 114 roku próba rozszerzania wschodnich granic Imperium wyrastała z zasad rzymskiej ideologii imperialnej i wielkiej strategii gdyż to one najpełniej wyrażały ów ekspansjonizm czy też w jakimś aspekcie wykraczała poza nie. Z drugiej strony, autor starał się określić wpływ wojny partyjskiej na stosunek Rzymian do ekspansji, w szczególności zaś na ich rezygnację z doktryny nieograniczonych podbojów.
ukryj opis