PORUSZAJĄCY PAMIĘTNIK KOBIETY, KTÓRA PO PROSTU CHCIAŁA PRZEŻYĆ Oto pełen dramatycznych doświadczeń obraz powstania widziany w całkowicie odmiennej perspektywie - oczami zwykłej mieszkanki Warszawy. Fenomen tych wspomnień tkwi w tym, że jest to rzadki głos kobiety pragnącej zwyczajnie przetrwać wojenną zawieruchę i znów zacząć żyć normalnie, zapominając o potwornej przeszłości. Przynajmniej na tyle, na ile to możliwe. Zofia Rogowska nie brała udziału w walkach, a mimo to po powstaniu, podobnie jak tysiące innych mieszkańców Warszawy, wciągnęły ją tryby hitlerowskiej machiny śmierci. Trafiła do obozu przesiedleńczego w Pruszkowie, a stamtąd do KL Ravensbrck, Bergen-Belsen, Auer (Sachsenhausen) i Clausthal-Zellerfeld. W pamiętniku ukazuje koszmarne przeżycia z obozów. Jej opisy bywają brutalne i zawsze niezwykle bezpośrednie. Opowiada o warunkach obozowego życia - pomieszczeniach, procesie \"przygotowania\" kobiet do rozlokowania, sposobach \"zarabiania\", zasadach \"higieny\". Wiele miejsca poświęca współwięźniarkom i nadzorcom. Charakteryzuje ich zachowania i podejmowane decyzje. Bacznie obserwując ludzi, dobitnie piętnuje ich negatywne postawy. Wyznawane wartości przeciwstawia rozpadowi człowieczeństwa pod presją niemieckiego okrucieństwa.