W pierwszym tomie przybliżamy okoliczności rozmaitych momentów założycielskich i przełomów wraz z różnymi sposobami konstruowania i rekonstruowania historii cyrku, pomiędzy analizą źródeł, mitografią a historiografią.

W stworzeniu serii zainspirowała nas otwartość i ciekawość Zbigniewa Raszewskiego, historyka teatru, patrona Instytutu Teatralnego, który w książkach Teatr w świecie widowisk i Pamiętnik gapia zawarł wiele wnikliwych uwag na temat cyrku i widowisk spod znaku budy jarmarcznej.

Cyrk proponuje specyficzną, natychmiast rozpoznawalną formułę widowiska. Ale jest także obiektem wyobrażonym: zbiorem retroaktywnych i melancholijnych fantazji, pojemnym imaginarium, z którego twórcy poszukujący idei autentyczności czerpali i do dziś czerpią częściej niż chcieliby przyznać. Uważany za aintelektualny i antyestetyczny był jednocześnie obiektem fascynacji artystów i ideologów. W zachodnim projekcie modernizacyjnym funkcjonował jako laboratorium technologicznych innowacji i quasi-instytucja edukacyjna, prekursorsko propagował wzorce nowoczesnego życia, mobilności społecznej, treningu fizycznego i estetyk cielesności, kultu gwiazd i superbohaterów, odegrał także znaczącą rolę w powstaniu nowoczesnych mediów i profesjonalnego sportu.