Powieść Stachna córka Bartosza jest drugim tomem sagi rodu Wezenborgów. Pisząc historię córki Bartosza Wezenborga, kasztelanowej gnieźnieńskiej, pani na Odolanowie, Nabyszycach i Jutrosinie, Autorka tworzy wizerunek niebanalnej kobiety średniowiecza, samodzielnej, dającej sobie radę w męskim świecie rycerzy i możnowładców, ambitnej i władczej, łamiącej stereotypy.

Czy można kontynuować powieść rycerską, której głównym bohaterem jest kobieta? Wydawałoby się, że to niemożliwe, ale dzięki wiedzy i talentowi pisarskiemu Donaty Marii Dominik-Stawickiej udało się ten pomysł bardzo zręcznie zrealizować. () Gorąco polecam tę trylogię; na szczególne uznanie zasługuje ogromna wiedza historyczna Autorki, jej talent literacki, który przejawia się m.in. w sięgnięciu do reguł powieści szkatułkowej. Bardzo podoba mi się w opisywanej trylogii naturalność postaci oraz harmonia ich losów z rzeczywistymi wydarzeniami i z przeżyciami wszystkich ludzi. Losy ludzkie w powieści są autentyczne, bohaterom towarzyszą radość i smutek, porażki i zwycięstwa, sukcesy i klęski.

z przedmowy prof. dr. hab. Tomasza Jasińskiego