Wspomnienia Josefa Serinka, słynnego „Czarnego partyzanta”, spisał Jan Tesař w latach 1963-1964. Do rękopisu powrócił po czterdziestu latach, przygotował go do wydania i poddał krytycznej analizie. Obszerna edycja z komentarzami stanowi zwieńczenie pracy Jana Tesaře poświęconej dziejom czeskiego ruchu partyzanckiego podczas II wojny światowej. Autor stara się w niej zainicjować dyskusję nad możliwościami dokumentowania działań odbywających się w konspiracji, a także nad szerokim problemem pamięci zbiorowej jako decydującego czynnika kształtującego i podtrzymującego naród. Pierwszy tom zawiera wspomnienia Josefa Serinka (1900-1974), podzielone na 18 rozdziałów i uzupełnione epilogiem Jana Tesaře oraz załącznikami dokumentalnymi. W pierwszych dwóch rozdziałach Serinek wraca do wydarzeń z I wojny światowej. Podaje, że jako szesnastolatek został powołany do wojska i zaraz potem zdezerterował - była to jego pierwsza doświadczenie życia w leśnej konspiracji, ale także doświadczenie wyobcowania wobec władzy. Trzecia i czwarta część obejmują okres pierwszej republiki (Serinek mieszkał na obszarze Sudetów) i opowiadają m.in. o tym, jak kształtowały się jego odczucia społeczne i patriotyczne. W dalszej części opisuje wydarzenia z roku 1942, kiedy to wraz z rodziną został deportowany z powodu romskiego pochodzenia do obozu w Letech, z którego wkrótce potem uciekł. Kilkadziesiąt jego krewnych zginęło w kolejnych miesiącach w Oświęcimiu. Następują rozdziały o dramatycznym prześladowaniu Serinka i jednoczesnych próbach znalezienia sojuszników w zamiarze aktywnej walki przeciwko nazistom, które trwały aż do lata 1943 roku, kiedy udało mu się połączyć z formującą się grupą konspiracyjną wokół prof. Josefa Grni i kpt. Karla Štainera-Veselého na Wyżynie i stopniowo zaczął tworzyć własny oddział leśny, rekrutujący się zarówno z czeskich partyzantów, jak i z rosyjskich dezerterów. Drugi tom stanowią obszerne komentarze Tesaře do wspomnień Josefa Serinka, będące wynikiem ponad dekady szczegółowych badań. Zakończeniowy, trzeci tom edycji zawiera poza częścią map, tabel i diagramów dotyczących partyzanckiego ruchu oporu na Wyżynie przede wszystkim podsumowującą, wieloczęściową studię zatytułowaną Serinkowskie inspiracje, w której autor zajmuje się m.in. metodologicznymi założeniami zapisu i badania źródeł, miejscem Josefa Serinka w dziejach czeskosłowackiego ruchu oporu oraz pytaniami, dlaczego w krajach czeskich podczas II wojny światowej ruch partyzancki nie zyskał większego znaczenia i dlaczego został tak łatwo opanowany przez Sowietów. Edycją Czeska cygańska rapsodia Jan Tesař próbował spłacić „dług nie tylko wobec Serinka”. Była to także dla niego okazja, aby „wyrazić swoją ostatnią opinię o tragicznej konkluzji tej fazy dziejów Czechosłowacji, którą jest Drugi ruch oporu”.