Wojny izraelsko-arabskie. Artykuły i wywiady
 Łukasz Przybyło
Moja „Droga do Jom Kipur”
Mam nadzieję, że taka forma publikacji zbierającej rozproszone w różnych wydawnictwach artykuły i wywiady przypadnie czytelnikom do gustu. Bowiem już w moim doktoracie opublikowanym w formie monografii znalazł się rozdział pt. „Droga do Jom Kipur”, opisujący konflikt arabsko-izraelski w perspektywie jego pierwszego ćwierćwiecza (1948–1973) ze szczególnym uwzględnieniem doktryn wojennych Egiptu i Izraela.

W miarę upływu czasu, pracując na coraz szerszej bazie źródłowej, dochodziłem do nowych ustaleń. Tak naprawdę warto podkreślić, że do wielu ustaleń zawartych w tej monografii doszliśmy wspólnie w ramach naukowej i koleżeńskiej współpracy. Co więcej, dzisiaj, przy olbrzymiej ilości źródeł do współczesnych konfliktów, wydaje się, że tylko praca zespołowa ma szansę na dogłębne zbadanie problemów związanych (nie tylko) ze współczesnymi konfliktami zbrojnymi. Żeby pogłębić wiedzę na temat Cahalu, pojechaliśmy do Izraela w 2016 r. w celu zrobienia wywiadu z admirałem Ze’ewem Almogiem, byłym dowódcą 13. Flotylli (komandosi morscy) i izraelskiej Marynarki Wojennej.

W rzeczywistości był to wstęp do kilkuletnich badań terenowych, wizyt w muzeach i archiwach oraz rozmów, które odbyliśmy z izraelskimi oficerami, admirałami i generałami. W efekcie udało nam się nagrać ponad 100 godzin wywiadów, odwiedziliśmy izraelskie muzea i archiwa, a na Golanie odbyliśmy dwa Staff Raidy (podróże studyjne) z gen. mjr. Gerszonem ha-Cohenem i gen. bryg. Danim Aszerem. Podsumowując, lista naszych rozmówców jest całkiem imponująca.

Nowy rozdział studiowania wojen izraelsko-arabskich
W 2015 r. rozpoczął się dla mnie nowy rozdział w studiowaniu wojen izraelsko-arabskich, a to za przyczyną uczestnictwa w II Ogólnopolskiej Konferencji „Konflikty po 1945 roku” w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Właśnie tam pojechaliśmy tam z Tadeuszem Zawadzkim namówieni przez śp. Jarka Centka i od tamtej pory jesteśmy corocznie gośćmi Łukasza Nadolskiego, kustosza muzeum i spiritus movens konferencji. Oprócz tego, że wygłosiłem tam swój pierwszy referat na konferencji naukowej, a dotyczył on armii egipskiej, to rozpoczęliśmy też budowę nieformalnej grupy kolegów-naukowców wzajemnie wspierających się w badaniach nad Bliskim Wschodem.

Sama konferencja „Konflikty po 1945 roku” jest nie do przecenienia i jest chyba jedyną taką w Polsce, która regularnie rok po roku zbiera kilkunastu–kilkudziesięciu naukowców zajmujących się problematyką współczesnych konfliktów, a co ważniejsze, publikuje rok w rok ich teksty w formie materiałów pokonferencyjnych. W konsekwencji artykuły opublikowane w kolejnych tomach Wojen i konfliktów zbrojnych po 1945 stały zrębem części artykułowej niniejszego opracowania:

Ze „Wstępu” Autora.