W XII i XIII wieku w nadbałtyckiej części Europy Środkowej miały miejsce istotne przeobrażenia w życiu tamtejszych społeczności związane z lokacjami miast na prawie niemieckim i napływem ludności pochodzącej z terenów północnych i środkowych Niemiec. Zasadniczym celem lokacji było ożywienie gospodarcze, a jej podstawowym elementem reorganizacja starych ośrodków lub budowa nowych miast. Wraz z akcją kolonizacyjną następowały przekształcenia obejmujące rozmaite sfery życia miejskiego. Przemiany te odnosiły się do podstaw prawnych, struktury przestrzennej, składu etnicznego mieszkańców. Proces urbanizacyjny pociągnął za sobą również przemiany w gospodarczych podstawach funkcjonowania miast, przede wszystkim w organizacji rzemiosła i stosowanych technikach wytwórczych.