Geneza pograniczy kulturowo-etnicznych wczesnośredniowiecznej Polski oraz powstawania jej granic politycznych współtworzą problematykę badawczą

od wielu dziesięcioleciu zaprzątającą głowy historyków, językoznawców i archeologów. Istotne miejsce w tych badaniach zajmuje pogranicze wschodnie, kształtujące się między Wisłą, Bugiem i Narwią. Formowanie się jego części stanowiące rozgraniczenie na odcinku północno-małopolskim i mazowieckim, jest interesującym epizodem, który może być archeologicznie definiowany

m.in. w zakresie studiów nad początkową fazą funkcjonowania tamtejszej sieci grodowej.