Problematyka ubioru, bardziej niż jakikolwiek inny przedmiot zainteresowania historii kultury materialnej, ściśle łączy się z zagadnieniem form i technik komunikacji społecznej w epoce przednowoczesnej. W czasach przemysłowej produkcji odzieży i wynikającej stąd uniformizacji i globalizacji stroju, zatracił on wiele ze swoich pierwotnych cech dystynktywnych. Droga odzież wizytowa lub biznesowa, projektowana i szyta przez najbardziej prestiżowych markowych producentów, będzie różniła się od swych dużo tańszych odpowiedników jakością użytych materiałów i starannością wykonania, raczej jednak nie zaś tym, czym odróżniała się dawniej, czyli barwą, rodzajem użytej materii, krojem oraz bogactwem użytych dodatków.