Panorama jednego roku, którym zaczyna się nasza teraźniejszość.

1913: rok, w którym wydaje się, że wszystko jest możliwe. Okres niezwykłego rozkwitu, kiedy powstają skrajne dzieła sztuki, jakby miało nie nadejść żadne jutro. Jednocześnie w powietrzu czuć zapowiedź rozpadu, utratę niewinności przez ludzkość. Rok, w którym gwałtownie zderzają się XIX i XX wiek. Proust szuka straconego czasu, Malevicz maluje kwadrat, Kafka pisze nieskończenie długie i niezmiernie piękne listy do Felici Bauer, Strawiński i Schönberg wywołują niesłychane skandale, Duchamp montuje koło na stołek kuchenny, Kirchner raz za razem maluje plac w Poczdamie. Piętnastoletni Brecht zostaje redaktorem naczelnym szkolnego pisma w Augsburgu, a dwunastoletni Louis Armstrong po raz pierwszy chwyta trąbkę. Joyce i Musil piją kawę w Trieście, Freud i Rilke natomiast kieliszek w Monachium. W Essen otwierany jest prototyp pierwszego supermarketu Aldi, w Mediolanie zaś pierwsza filia domu mody Prada. Do Wiednia u Trojanowskich przybywa pod przykrywką jako Stavros Papadopulos Stalin, a w Monachium pewien austriacki malarz pocztówek o nazwisku Adolf Hitler sprzedaje swoje marne miejskie widoki.

1913: początek i koniec, triumf i melancholia, wszystko się przenika i staje się sztuką. Po tym roku już nic nie jest takie jak wcześniej. Błyskotliwy stylisty Florian Illies z cichym humorem przywołuje do życia magię kluczowego momentu dziejów kultury.