Pięćdziesiąt rozdziałów w formie reportaży, wywiadów, esejów krytycznych i osobistych refleksji przybliża tragiczne chwile narodu bośniackiego w latach 1992-1996 i sugestywnie opisuje losy sarajewskich intelektualistów oraz codzienne troski zwykłych mieszkańców. Pierwsza oryginalna książka na ten temat u nas ukazuje czas, gdy cała cywilizowana Europa odwróciła się plecami od konfliktu zbrojnego na terytorium Bośni i Hercegowiny. Autor ostro krytykuje nie tylko zachodnie mocarstwa i ich przywódców (włącznie z tymi czeskimi), lecz przede wszystkim alibizm, cynizm i voyeurystyczne nastawienie ludzi, którzy nie chcą wiedzieć o problemach innych. Z reguły jednak dopóki nie zaczyna palić się ich własny dom. "Demokraci, wierzący w prawo, rozum i przyzwoitość, zawsze czekają zbyt długo. W międzyczasie z przeciętnego populisty wyłania się dyktator, strach przed wojną wywołuje wojnę - i potem bywa już ze wszystkim za późno. Jesteśmy chyba nieuczciwi. Doświadczyliśmy wspaniałej chwili historii, w której mogliśmy uwierzyć w obowiązywanie nieograniczonych praw człowieka każdego człowieka. Tylko niektórzy, prawda, zabiegali o nie jeszcze wtedy, gdy reżim komunistyczny tego nie dopuścił. On wówczas pozornie zniknął. Nie zniknął jednak totalitarny fundament w nas samych. Mądry Adam Michnik już wtedy ostrzegał, że problemy dopiero nadejdą. Nadciągną, ponieważ odmawiamy pokornie pracować nad sobą. Ostrzegał, że wyzwoleni niewolnicy, którzy nie musieli walczyć o swoją wolność i nie znają jej prawdziwej ceny, „dobrowolnie” wybiorą tylko kolejnego pana niewolników. Niewielu słuchało. To dla mnie zaszczyt, że właśnie dzięki słowackiemu wydawnictwu czytelnicy mogą po jednej generacji porównać dzisiejszy świat z tą książką. Dodam do niej przesłanie cyranowskie, którego wtedy jeszcze nie potrafiłem napisać: Nie ustępuje się bzdurnym, nieprzyzwoitym i Neilowym skurwysynom." Jan Urban, Praga, 1 maja 2016