Osobowość i twórczość żydowskiego, a zarazem rzymskiego historyka Józefa Flawiusza są czeskiemu czytelnikowi dobrze znane, i to zarówno bezpośrednio z jego własnego dzieła, Wojny żydowskiej, jak i pośrednio z powieściowego opracowania życia Józefa autorstwa popularnego niemieckiego pisarza Liona Feuchtwangera, również zatytułowanego Wojna żydowska. Najsłynniejsze dzieło Józefa ukazało się w Antycznej bibliotece w latach 1990-1992. Ten tom poświęcony jest dwóm mniejszym pracom z jego dorobku, które choć różne treścią, literackim czasem i zakresem autorskim, to jednak w równym stopniu świadczą o burzliwych czasach, które przeżywał ich twórca. Drobne dzieło O starożytności Żydów jest de facto pierwszą historyczną polemiką przeciw rzymskiej dominacji i było odpowiedzią na liczne przejawy nienawiści wobec Żydów, szerzone zwłaszcza w ówczesnej literaturze historycznej i filozoficznej. Adresowane było do jego starszego współczesnego Apiona z Aleksandrii, znanego ze swego antyjudaizmu, i broniło narodu żydowskiego z perspektywy starożytnego pochodzenia, zwłaszcza religii, ustawodawstwa i obyczajów, demonstrując zalety żydowskiej kultury i sposobu życia. Wykład Józefa o narodzie uzupełnia jego inny historyczny utwór - własna autobiografia Moje życie, która jest pierwszą zachowaną antyczną autobiografią. Józef opisał w niej okres swojej młodości, a przede wszystkim - oskarżony przez Justa z Tyberiady, że zdradził swoich współziomków w czasie antyrzymskiego powstania w Galilei - przedstawił swoje działania podczas tzw. wojny żydowskiej (66-73) i ukazał swoje sympatie oraz lojalność wobec Rzymian. W obu tekstach zanotował wiele historycznie cennych informacji o swojej epoce i o dziejach narodu żydowskiego.