Autor Ułańskich wspomnień, Jan Fudakowski (1901-1982), będąc studentem SGGW, wstąpił w roku 1920 jako ochotnik do sławnego już wtedy 1. Pułku Ułanów Krechowieckich. Uczestniczył w walkach do momentu, kiedy we wrześniu tego roku został ranny. Jego wspomnienia - napisane żywo i barwnie - są doskonałym dokumentem epoki, nie tylko zapisem wydarzeń, ale też odbiciem ich atmosfery, niepowtarzalnego klimatu tamtych miesięcy. To jedna z niewielu relacji pisanych przez prostych żołnierzy - niemal wyjątkowa - stąd wiele tu ciekawych szczegółów, jakich próżno by szukać w pamiętnikach generałów czy wyższych oficerów. Walor unikatu mają też końcowe fragmenty Wspomnień Fudakowskiego, w których autor opisuje trwającą wiele dni ewakuację rannych z pola bitwy do Warszawy i pobyt w szpitalu. Tę niezwykłą książkę czyta się jednym tchem.